ម៉ារីលីនម៉ុនរ៉ូ(Marily Monroe) បានកើតនៅ ន័រមឺ
ចេន ម័រថិនសិន
នៅក្នុង ខែមិថុនា ទី១ ឆ្នាំ ១៩២៦ ហើយបានស្លាប់នៅក្នុងខែ សីហា ៥, ១៩៦២ ។នាងជាតារាសម្តែងម៉ូដែលអាមេរិកនិងតារាចម្រៀងដែលបានក្លាយជានិមិត្តសញ្ញារួមភេទដ៏សំខាន់មួយត្រូវបានគេ
ប្រគល់នាទីជាតួឯក នៅក្នុងចំនួន នៃពាណិជ្ជកម្មបែបជា
រូបភាពដែលមានចលនា ដែលទទួលបានជោគជ័ យក្នុងអំឡុងទសវត្ស ១៩៥០ និង ១៩៦០ នៅដើម។បន្ទាប់ ពី ការចំណាយច្រើនពីកុមារភាពរបស់នាង
ដែល ស្ថិត នៅ ក្រោមការផ្គត់ផ្គងពីអ្នកផ្ទះ ម៉ុនរ៉ូ បានចាប់ផ្តើមអាជីពជាម៉ូដែល
ហើយបាន នាំ អោយមាន កិច្ចសន្យា សំដែងខ្សែភាពយន្ដ រវាងនាងនិង ផលិតកម្ម ធ្វែនធី សេនឈឺរី
ហ្វក្ស នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៦ ផងដែរ ។ ការបង្ហាញខ្លួននៅដើមខ្សែភាពយន្តដំបូងរបស់នាងមានកម្រិតតិចតួចណាស់
ប៉ុន្តែការសំដែងរបស់នាងនៅក្នុងព្រៃ អេសផាលធ៍ និងការសំដែង អំពីអែវ (នៅឆ្នាំ ១៩៥០)បានទាក់ទាញចំណាប់ អារម្មណ៍
អ្នកទស្សនាជាខ្លាំង។ ដោយ ១៩៥២ នាងបានដើរតួជាតួឯកដែលឈានមុខគេដែល ជាលើកដំបូងរបស់នាងនៅក្នុងរឿង
ដុន បរដឺ ធូ នក់ និងឆ្នាំ ១៩៥៣ បាននាំមកនូវការនាំមុខគេ ម្ដង ទៀតគឺនៅក្នុងរឿង នែរការ៉ានៀរ
ដែលជា ខ្សែភាពយន្តមួយដែល មានលក្ខណះ កំសត់ ដែលនាង ត្រូវគេទាក់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងចំពោះរឿងនេះ។ ដោយសារតែ សម្បុរទង់ដែង និង ទេព្យកោសល្យ របស់នាងធ្វើអោយនាង បានទទួល ការចាប់អារម្មណ៍និង ត្រូវបានគេជ្រើសរើស អោយសំដែង ជាតួឯក នៅក្នុង ភាពយន្តជាបន្តបន្ទាប់ដូចជា
ជេន៍ថលម៉ែន ផ្រីសហ្វឺ
ប្លនស៍ (ឆ្នាំ ១៩៥៣) រឿង ហៅធូ មៀរី អឹ មីលលៀនៀរ (១៩៥៣) និង រឿង ដឹ
សិវិន យៀរ អ៊ីតធ៍ (ឆ្នាំ ១៩៥៥)។ នៅពេលនោះដែរ
ម៉ុនរ៉ូ បានសិក្សាអំពីការសំដែងនៅស្ទូឌីយោ ជាមួយនិង ភ្នាក់ងារនៅទីនោះ គោលបំណងដើម្បីជួយពង្រឹង ការសំដែងរបស់នាង។
ការសំដែងរបស់នាងនៅចំណតរថយន្ដ ត្រូវបាន អ្នករិះគន់ពីមុន ទទួល ស្គាល់
ហើយចាត់ទុកជាខ្សែភាពយន្ដ ដែលគួរតែ ទទួលបាន ពានរង្វាន់ផងដែរ ។សម្មិទ្ធផល ក្រុមហ៊ុន
របស់នាង (ផលិតកម្ម ដែល
ម៉ារីលីន ម៉ុនរ៉ូ សំដែង) ដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់នោះគឺរឿង ដឹ ព្រីន អែន ដឹ
សូរហ្គឺល(ឆ្នាំ ១៩៥៧) ហើយវា ជារឿងមួយ ដែលធ្វើអោយនាង បានទទួលពានរង្វាន់
បាហ្វតា(BAFTA) និងឈ្នះពានរង្វាន់មួយទៀតពី លោក David Di
Donatello ។ នាងទទួលបានពានរង្វាន់ ហ្គលដិន ហ្គ្លប់ (សកលមាស) សម្រាប់ការសំដែង របស់នាងនៅក្នុងរឿង ស៊ាំ
ឡាយ៍ អ៊ីតហ័ត) (Some like It Hot) នៅឆ្នាំ ១៩៥៩។ ខ្សែភាពយន្តដែលបានបញ្ចប់ចុងក្រោយរបស់
ម៉ុនរ៉ូ គឺរឿង
មីសហ្វីតស៍ (Misfits )នៅឆ្នាំ ១៩៦១
ដែលសាច់រឿងនេះបាន សហការជាមួយនិងតារា
ម្នាក់ដែល ត្រូវបានគេអោយឈ្មោះថា ហ្គេបល ខ្លឺក (Gable Clark) ដោយបន្ទាប់មកបានក្លាយជាប្តីទី
៣ របស់នាង,គឺ
អាដឺ មីលល័រ ( Arthur Miller) ។
នៅវេលាចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់ ម៉ុនរ៉ូ ដែលត្រូវបានហ៊ុំពទ្ធ័ទៅដោយជំងឺ
មានបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួននិងកេរ្តិ៍ឈ្មោះដែលមិនល្អ ហើយក្រោយមកចាប់ផ្ដើមមានការលំបាកក្នុងការធ្វើការជាមួយ។
ប្រវត្តិនៃការស្លាប់របស់នាងបត្រូវបានគេប៉ាន់ស្មានថាបណ្ដាលមកពីការប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀនច្រើនពេក។
នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៩
ម៉ុនរ៉ូ ជាតារាដែលត្រូវបានគេចំណាត់ថ្នាក់ថាជាតារាស្រីទីប្រាំមួយ
ដែលអស្ចារ្យបំផុតគ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់ដោយវិទ្យាស្ថានភាពយន្តអាមេរិក។
នៅក្នុងប៉ុន្មានទសវត្សបន្ទាប់ពីការស្លាប់របស់នាងនាងត្រូវបានគេរំលឹកឡើងជាញឹកញាប់ទាំងបែបសម័យ និងទាំងតំណាងអោយ វប្បធម៌ក៏ដូចជានិមិត្តសញ្ញានៃសំរស់របស់ពិភពលោកដោយសហរដ្ធអាមេរិក។
នៅឆ្នាំ ២០០៩ ជា ឆ្នាំដែលមានបណ្តាញទូរទស្សន៍មគ្គុទ្ទេសbបានអោយឈ្មោះ នាងថាជាស្រ្ដីលេខ១ នៅក្នុង ខ្សែភាពយន្ត ស៊ិកស៊ីអេស វ៉ុម៉ែន អហ្វ អល ដឹ ថាម (ស្ត្រី ដែល
ស៊ិកស៊ី គ្រប់ពេល)។
0 comments: